அம்பது வருசத்துக்கு முன்னையும் இண்டையப் போலதான் ஒரு சிவராத்திரி நாள்.

அம்மை கண்முழிக்க  என்னையும் கூட்டிப்போனாவு மூண்டாஞ்சோ படத்துக்கு.

ஆரியமாலா படம் கலைஞ்சி வெளியில வந்தா.... புள்ளையளெல்லாம் பள்ளிக்கூடம் போய்க் கொண்டிருக்குதுகள்.

தட்டுக்கெட்டு ஓடியாந்து புத்தகபைய தூக்கிக் கொண்டு பள்ளிக்கு ஓடுறன்

கோயில் வாசல் நடுவுல நிண்ட அரிச்சந்திரன் அந்த பட்ட பகல்ல கேட்கிறான்.. ஆரடி கள்ளி அடர்ந்த இந்த காரிருள் நேரத்தில் என்று .
. ராராவா றாவ்வா ஏத்தின மயக்கத்தில இருந்த சந்திரமதியால ஒண்டும் பேசமுடியாததால மடியில கிடக்குற மகனையே பார்த்துக்கொண்டிருக்காள்.

செத்துக் கிடக்குற லோகிதாஸன பார்த்து எனக்கு சிரிப்பு  .இதுக்கு பிறகு சிவன் வந்து அவன உயிர்ப்பிய்ச்சி ஒழுப்பியுட்டு புசுப்பராசா பள்ளிக்கு வந்து காசிக்குட்டிவாத்திக்கிட்ட நல்லா வாங்கிக் கட்டிக் கொள்ளப் போறானெண்றத நினைச்சி நான் பட்ட சந்தோஷம் ஒள்ளமில்ல......
அதெல்லாம் ஒருகாலம்.

இண்டைக்கும் சிவராத்திரிதான்.....
இந்தா...இந்த பொட்டைர கண்வெட்ட கண்வெட்டாம பார்த்துக்கொண்டே கண்முழிக்கிறன் புள்ளையாள்...
பொறுக்கி பொட்டபுள்ள என்னாமா கண்வெட்டுறாளுகா .
பாருங்க அருள் பெறுவீங்க.

#நித்யானந்தம்#