காலங்காத்தால நாலுமணிக்கே கடுப்பேத்திவிட்டாள் வெள்ளைக்காரி.

சாரதி தொழிலொன்றும் அப்படி சாதாரணமானதில்லைங்க.
எத்தனை வகையான குணமுள்ள மனிதர்களை தினமும் சந்திக்க வேண்டியிருக்கு .அத்தனை பேர்களுக்கும் ஏற்றால் போல் நம்ம நடத்தையையும் மாற்ற வேண்டியதுதான் இந்த தொழிலின் சூட்சுமம்.

வட இந்தியர்கள் மேலதிக சேவையை எதிர்பார்ப்பார்கள். அவர்களை பொறுத்தவரை நாமெல்லாம் சேவகர்கள். லக்கேஜ்களை மூன்றாவது மாடிக்கு கொண்டு வந்து தா , நான்காம் மாடியிலிருந்து இறக்கி வா என்று சொல்பவர்களிடம் அதெல்லாம் என் வேலையல்ல , அது எனது ஹெல்த் & சேவ்டியை பாதிக்கும் என்றால் ஓஹ் உன்னால் இப்படியெல்லாம் பேசமுடியுமா என்பதுபோலொரு பார்வை.

அரபுக்காரரை பொறுத்தவரை நாங்களெல்லாம் அடிமைகள் .அடபோடி என்பதுபோல சொல்லியுமிருக்கிறேன்.

கறுப்பினத்தவர் வேறு மாதிரி. நாம் எதுவும் கேட்டால் ..நீ ஏன் அப்படி கேட்கிறாய்? இதுவே வெள்ளையர்கள் என்றால் இந்த கேள்வியை கேட்பாயா என்று நம்மை துவேஷ குற்றத்துக்குள் தள்ள பார்ப்பார்கள். தாங்கள் கறுப்பரே என்பதை தாங்களே அடிக்கடி சொல்லிக்கொள்வதில் அவர்களுக்கே பெருமை என்பதில் எனக்கும் சந்தோசம்தான். என்றாலும் வில்லங்கமான பேர்வழிகளோடுதான் கவனமா இருக்க வேண்டியிருக்கும்.

 ஈஸ்ரன் யூரோப்பியர்களுடன் மட்டும் இதுவரை எந்த பிரச்சினையுமே எனக்கு வந்ததில்லை.

இந்த வெள்ளைக்காரர் இருக்கிறார்களே ?
ப்பாஹ் எல்லாருமே அப்புக்காத்து போலவே பேசுவார்கள். ஐந்து வயது பிள்ளை கூட சட்டத்துக்கு உட்பட்ட வார்த்தைகளைத்தான் பேசும்.

நாங்கள் பேசும் ஒவ்வொரு  சொல்லும் தங்களுக்கு  சாதகமாக இருக்குமென்றால் மட்டுமே அங்கீகரிப்பார்கள். சற்று நேரத்தில் அது பாதகமாகிறதென அறிந்தால் உடனே முழுப்பழியையும் நம் தலையில் தூக்கி வைத்து விடுவார்கள் .

போகவேண்டிய பாதை வாகன நெரிசலாகி போய்ச்சேர தாமதமாகலாமென தெரிந்தால் ... நான் எனக்கு தெரிந்த குறுக்கு பாதைகளால் போய் குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு முன்பாக சேர்ந்து விட்டால் ...
" Oh.. you know all the short way. Very good driver you are . I never see driver like a you " 
என்று பாராட்டுவார்கள் .அதே நேரம் நான் எடுத்த பாதையும் நெரிசலாகி சற்று தாமதித்தால் நீ வர வேண்டிய பாதையால் வராதபடியால்தான் இப்படி என மாறி நின்று வாதிடும் போது நாம் பதில்  வார்த்தை  இல்லாமல்  தவிப்பதை தவிர வேறு வழியே இல்லை .

அப்படித்தான் இன்று அதிகாலையிலும் நானே வார்த்தையை கொடுத்து வம்பையும் வாங்கிக் கொண்டேன்.

விமான நிலைய பயணமென்றால் . பாஸ்போர்ட் ரிக்கற் எல்லாம் எடுத்தாயா என்று கஸ்ரமரிடம் கேட்பது எனது வழக்கம். அப்படி கேட்க வேண்டுமென்பது சாரதி விதிகளிலில்லை.

சிலர் இரவிரவாக குடித்துவிட்டு அலாரம் வைக்காமல் தூங்கி , தட்டுக்கெட்டு எழும்பி பல், மூஞ்சி கழுவாமல் பிளேனை பிடிக்கும் அவசரத்தில் ஓடிவருபவர்கள் பாஸ்போர்ட் ரிக்கற்றை மறந்துவிட்டும் வந்திருக்கிறார்கள். அதனாலேயே நான் பொதுவாக எல்லோரிடமும் கேட்பது.

இன்று காலை நான்கு மணிக்கு சிங்காரியை ஏற்ற போனால்... வந்து  காருக்குள் ஏறியவளிடம் எனது வழமையான கேள்வியை கேட்க வழமை போல மற்றைய கஸ்ரமர் போலவே அவளும் என்னை பாராட்டி மொட்டையின் உச்சி குளிரவைத்த கொஞ்ச நேரம் வரைக்கும் எனக்கு தெரியாது  என்னை  இன்னும் சற்று நேரத்தில் சகடைசனியன் தொற்றிக் கொள்ளுமென்று.

கார்   நெடுஞ்சாலையை அடைந்த சில நிமிடங்களில் பின்னால் இருந்தவள் எதையோ மறந்து விட்டு வந்தது போல சொல்ல  என்னென்று கேட்டால் பாத்ரூமில் வைத்த கை கடிகாரத்தை மறந்து விட்டாளாம் என்று புறுபறுத்துக்கொண்டே இருந்தாள்.

ஏதோ Greenwich கடிகாரத்தையோ Westminster big Ben யோ விட்டு விட்டு வந்தது போல அலட்டிக் கொண்டு வந்தவள் என்னிடம் கேட்கிறாள் .

" நீயாகுதல் எனக்கு நினைவூட்டியிருக்கலாமே"

" எதை மேடம் உங்கள் கடிகாரத்தையா?"

" இல்லை இன்னும் ஏதாவதை மறந்தேனா என்று"

" மேடம் அது எனது டயூட்டி இல்லையே"

"அப்ப பாஸ்போர்ட் ரிக்கற்றை நினைவு படுத்துவது மட்டும் உனது டயூட்டி ஆகுமா?"

" ஆக... அது கேட்டது குற்றமா "

" நான் கேட்ட கேள்விக்கு நீ இன்னும் பதில் சொல்லவில்லை "

இதுதான் வெள்ளைக்காரர் .
எனக்கு மண்டையெல்வாம் வெடிக்குமாப் போலிருந்தது .
ஒரு பொயின்ரை பிடித்தால் அதிலேயே தொங்கிக்கொண்டு நிற்பார்கள் .
விமான நிலையம் போகும்வரைக்கும் என்னை வறுத்தெடுத்துவிட்டாள் வெள்ளைக்காரி .
இவள் கை கடிகாரத்தை மறந்ததை நான் நினைவு படித்தியிருக்க வேண்டுமாம்.

# விட்டால் ஜட்டி போட்டேனா ஜங்கி போடமறந்தேனா என்பதைக்கூட நீ நினைவூட்டவில்லை என்று கேட்டாலும் கேட்பாள்போல ?#

பிப்11/2018